Od samego początku, kiedy zaczęłam trenować pole dance, w jakiejkolwiek szkole bym nie była, w jakimkolwiek mieście, na jakichkolwiek warsztatach, zawsze zauważam to samo – ciągłe porównywanie się do innych. Czy chcemy tego czy nie, jest to bardzo naturalne i normalne zachowanie, jeśli tylko mamy to pod kontrolą i podchodzimy do tego ze „zdrową głową”. Wtedy porównywanie się z innymi dodaje nam motywacji do działania, powoduje pewne przemyślenia, które w konsekwencji skutkują pozytywnymi zmianami w naszych treningach.
Prowadzi nas do tego między innymi Ambicja. Kojarzy nam się ona zazwyczaj z cechą pozytywną. Jesteśmy ambitni, bo chcemy coś znaczyć, „być kimś”, chcemy coś osiągać. Jesteśmy bardziej energiczni, mamy chęć do działania, czujemy siłę i satysfakcję. Człowiek ambitny nie spoczywa na laurach, często mimo dużych osiągnieć zaczyna podnosić poprzeczkę, stawiając sobie coraz większe wyzwania. Z czasem, gdy granica zostanie przekroczona, dochodzi do tego, że przestajemy być nawet z siebie zadowoleni, ponieważ wciąż chcemy więcej i więcej. Oczywiście, wspaniale jest mieć aspiracje i pasję, jednak wygórowane ambicje i nierealistyczne cele życiowe mogą prowadzić nawet do depresji.
Ile razy na zajęciach słyszeliśmy i nawet sami uczestniczyliśmy w tego typu dyskusjach – dlataczego ja muszę się tak męczyć, kiedy koleżance przychodzi to z łatwością? Dlaczego ja rozciągam się 3 razy dziennie, a koleżanka tylko raz i jest bardziej rozciągnięta? Kto naderwał mięsień dwugłowy, bo za wszelką cenę musiał zrobić szpagat tu i teraz? Dlaczego ona trenuje krócej, niż ja, a więcej potrafi? Dlaczego co chwile mam kontuzje i wszystko mnie boli, a innych nie? To jest niesprawiedliwe, ona trenuje taniec/akrobatykę od małego, więc nigdy jej nie dogonię. Dlaczego ona trenuje 5 razy więcej, niż ja, a nie dokucza jej żadna kontuzja? Jak znaleźć odpowiedzi na te pytania i jak je zrozumieć?
Każdy człowiek jest inny. Każdy ma inne predyspozycje ciała, swoje tempo rozwoju. Nie zawsze szybkie osiąganie celów jest dobre. Czasem trzeba zbudować odpowiedni fundament. I tu, wracając do zajęć pole dance. Ile razy zdarzyło Ci się widzieć lub słyszeć, że ktoś po stosunkowo krótkim czasie trenowania potrafi już zrobić pozycje typu handspring czy silniejsze pozycje siłowe, ale nie ma dobrze opanowanych podstaw? Do czego to zmierza? Obserwując zawody można śmiało stwierdzić, że nie jest to konkurs na najtrudniejsze i najbardziej siłowe pozycje. W bardzo dużym stopniu liczy się wyraz artystyczny i płynne przejście z pozycji do pozycji. Często porównując się do innych nie bierzemy pod uwagę tego, w czym my jesteśmy lepsi. Zawsze znajdzie się ktoś, kto robi coś lepiej, jak i również ktoś, co robi coś gorzej. Koleżanka może być silniejsza, niż Ty, ale Ty z kolei możesz być bardziej rozciągnięta. Staraj się zawsze znajdywać pozytywy w tym co robisz. Pamiętaj, że człowiek w życiu podejmuje wiele aktywności. Być może ktoś, kto ma płynniejsze ruchy, od dłuższego czasu chodzi na dodatkowe zajęcia typu balet, taniec, a więc wypracowuje sobie swoje minusy ciężką pracą. Pomyśl o tym również i Ty. Nic nie dzieje się ot tak.
Często obserwujemy idealnie dopracowane filmiki pole dancowych gwiazd na instagramie. Mało kto pokazuje swoje upadki, swoje bóle, swoje problemy. Nie da się trenować zawodowo tak obciążającego dla ciała sportu nie pojawiając się co jakis czas u fizjoterapeuty. Również często osoby trenujące ignorują ból, kontuzje, jednak prędzej czy później zaniedbanie różnych objawów poskutkuje negatywnym i trwałym wpływem na nasze zdrowie. Zawsze chciałaś mieć przeprostowane kolana? Poczytaj, zainteresuj się jakie skutki uboczne i problemy z czasem zaczyna to powodować. Pamiętaj, że nie wszystko jest zdrowe i dobre. Nie jesteśmy robotami, prowadzimy inne style życia, mamy inne diety, inne miejsca pracy, dzieci, chłopaków, mężów. Wszystko to ma wpływ na nasz trening. Nie oczekuj od siebie gotowości na trening 6 razy w tygodniu, jeśli jesteś przemęczony pracą lub innymi sprawami prywatnymi. Wiele osób trenujących nie posiada stałej pracy 8h dziennie. Nie znamy się na tyle, nie wiemy jak wygląda nasz dzień. Jeśli mielibyśmy porównać wszystkie płaszczyzny naszego życia, nie tylko sport, to może okazałoby się, że nasze osiągnięcia i nasze życie jest jednak super. Może zrobimy dwa treningi w tygodniu mniej, niż koleżanka, ale na przykład mamy się do kogo przytulić zasypiając? Nie krytykujmy się za nasze słabsze chwile, brak formy. Łatwo jest pójść na trening, kiedy sypia się po 10h. Nie każdy chce być zawodnikiem, wiele osób trenuje dla pasji, wtedy taki trening też wygląda zupełnie inaczej, jest mniej intensywny. Nie trać motywacji przez to, że komuś udało się coś szybciej osiągnąć. Niestety w świecie sportowca, tak jak i w codziennym życiu, wiele osób nie jest w stanie cieszyć się z osiagnięć koleżanki. Niekiedy wkrada się zawiść i staramy się znaleźć błędy w czymś sukciesie. Jedyne do czego to prowadzi to poczucie niesprawiedliwości i bezsilności, a na pewne rzeczy nie mamy wpływu. Ok, wiadomo, nie jest łatwo pokochać samego siebie. Nie jest łatwo zaakceptować swoje minusy lub to, że możemy trenować latami i nigdy nie uzyskamy takiej formy, jak pole dancowe gwiazdy światowego formatu. Pamietaj, że mozesz nigdy nie stanąć na najwyższym podium, ale czy to znaczy, że się poddasz i zakończysz karierę sportową? Nikt Ci nie zabierze wysiłku, jaki włożysz w pracę, czy umocnienia charakteru, czy pasji i radości z niej.
Porównywanie się z innymi to przypadłość, która może podświadomie niszczyć psychikę człowieka. Zaczynamy mieć niskie mniemanie o sobie, wszyscy dookoła są lepsi od nas. Naucz się akceptować własne ciało i umiejętności. Nie pozwól, by ktoś Ci wmówił, że jesteś w czymś gorsza/y. Wyzbywaj się negatywnych porównań, które źle wpływają na Twoją samoocenę i motywację. Staraj się myśleć o tym, co sprawia Ci przyjemność. Skup się na tym, co robisz i nie oglądaj się na innych. Odpoczywaj dużo, regeneruj sie, dbaj o siebie. Pamiętaj, że całe życie przed Tobą, więc na pierwszym miejscu zawsze powinniśmy stawiać zdrowie. Żyj dla siebie, trenuj dla siebie.
Adrianna Malec
